Een Saab verhaaltje omdat het 30 jaar geleden is dat de 9000 werd geïntroduceerd.
Ik ben in 1985 aanwezig geweest bij de behoorlijk spectaculaire introductie van de 9000.
Kosten noch moeite werden gespaard. Saab had het Amsterdamse concertgebouw afgehuurd en het complete orkest en cast van de Andersson/Ulveus (die twee mannen van Abba) musical Chess vanuit Londen laten overkomen… Inclusief Elaine Page en Barbara Dickson (
https://www.youtube.com/watch?v=3hqnfbkxLlo" onclick="window.open(this.href);return false;)
Mijn vrouw (ook Zweden import) en ik zaten bij de onthulling van de 9000 – voorafgaand aan het concert - in het restaurant aan een tafel met een ‘BN echtpaar’ en de CFO van Saab Scania. Toen ‘het doek’ viel, ontglipte mij – heel onbeleefd – “Net een Renault 25!”. De CFO respondeerde direct (ingestudeerd?) dat ook dát een heel mooie auto was…. Maar ik wilde niet meer aan Saab, want…
Van ca. 1972 tot 1984 heb ik gewerkt voor NL vestigingen van Zweedse bedrijven en daarna (en nog steeds) als zelfstandig importeur van – toen nog – voornamelijk Zweedse producenten.
Vrijwel iedereen die voor het Zweedse bedrijfsleven actief was ‘reed Zweeds’. Er was sprake van een ware concurrentiestrijd tussen de importeurs om maar zoveel mogelijk “Nederlandse Zweden” in hun merk te krijgen.
Ondanks het stereotiep van de Saabrijder destijds – wat oudere, pijprokende architect of arts –
koos ik als 25 jarige voor Saab. Het werd een ‘legergroene’ 99, die na enkele probleemloze jaren werd opgevolgd door een – toen ‘top of the range’ – zilvergrijze 99EMS. Nou, dat heb ik geweten!
Al na een maand of drie begon dat ding werkelijk overal te roesten. Zelfs midden op het dak!
Op kosten van de importeur werd de auto kaal gemaakt en opnieuw gespoten. Daar hadden ze – kostenbewust - blijkbaar Beun de Haas voor ingeschakeld. Ik kreeg de auto terug vol met ‘zakkers’ in de lak. Overnieuw.., maar de lol was er af. Toen pas na 13 maanden de oorzaak werd gevonden op mijn regelmatig geuite klacht dat de motor niet echt lekker liep en klonk (bleek speling op de distributieketting) én de niet geringe kosten voor mijn rekening waren, want buiten de garantieperiode, was de maat vol(vo) . (Cristian von Koeningsegg zat toen nog op de basisschool)
Vele modellen van dat andere Zweedse merk volgden. Probleemloos (met uitzondering van de in NL gebouwde 480, want vol met Renault techniek).
Half jaren 80 kocht een goede vriend (ook actief voor het Zweedse bedrijfsleven) een van de eerste Saab Cabrio’s in Nederland. Een witte demo van de importeur. (Voor de fanatieke archivarissen, de auto die toen aan autojournalisten ter beschikking werd gesteld en in ‘de bladen’ stond.) Mijn scepsis was zijn deel. Maar na vele jaren meegenieten van zijn elkaar opvolgende Caabjes (hij heeft nooit meer en andere auto gehad en rijdt nu in zijn 8e of 9e…), zwichtte ik in 1999. Het werd een nagelnieuwe zwarte 9-3SE. (De 57-FG-NL bestaat die nog?) Daarnaast , voor zakelijk, natuurlijk ‘dat andere merk’. Ik rij zelf inmiddels in mijn 3e Cabrio. (@jungleman: wij hadden ook nog een tijdje een dakloze witte Mercury Capri!)
In 2000 werd ik getroffen door een hernia. In een handgeschakelde auto rijden lukte niet. Ik kreeg het koppelingspedaal niet ingetrapt. Van Saab Utrecht leende ik een 9000CSE. Donkergroen, beige leer, veel hout en – uiteraard – automaat. Wat een heerlijke auto. “Zo’n auto koop ik nog eens ‘als ik later groot ben’”. 13 jaar later kwam een Odoardo grijze CS langs op dit onvolprezen forum (plaatje: zie ergens hier boven in dit draadje). Ik kon het niet laten…